به گزارش خبرگزاری «حوزه» از بیرجند، ویژگی انسان های  تشنه این است  که هر چه در جستجو باشند ، سیراب هم نخواهند شد مگر می‌توان به آنچه نمی‌دانیم برسیم و دیگر نخواهیم که بدانیم؟

انسان سراسر نقص و ندانستن است و چه چیز شیرین‌تر از رسیدن به مرحله‌ای که سقراط پیش از نوشیدن شوکران فریاد کرد: «آری! می‌دانم که نمی‌دانم.»

بستر این جستجو می‌تواند حجره‌ها و سکوهای مدارس علمیه باشد. با دو زانو نشستن در محضر علما و بزرگان هم می‌توان به دانسته‌های جدید رسید. می‌توان از زیر و بم تاریخ و فقه و کلام و وحی شنید و یاد گرفت و آن را پرورش داد؛ اما مگر می‌توان در قرن بیست و یکم زندگی کرد و کرسی‌های دانشگاه را فراموش کرد؟

مگر می‌توان دنبال ندانسته‌ها بود و علوم را از یاد برد؟ مگر نه اینکه قرآن کریم بارها و بارها از حقایقی در عالم هستی سخن گفته است که دانشمندان علوم تجربی پس از مدت‌ها کشف کردند؟

آری پیوند می‌خواهد، پیوند علوم دینی و دانشگاهی و چه زیبا و ماندگار می‌شوند فرزندان حاصل از این پیوند.

فرزندانی همچون مرتضی مطهری و محمد مفتح، دو ستاره در آسمان انقلاب اسلامی. آینه‌های روشنگری و استدلال در ذهن هر آن کسی که دل در انقلاب و مکتب خمینی(ره) دارد و هر آن کسی که از ابتدا به دنبال مخالفت با آن بود.

اما امان از مخالفین پرکینه و بازنده‌ای که نتوانستند در کرسی علم و استدلال حریف باشند و به اسلحه و ترور دست بردند.

صبح ۲۷ آذر است. رئیس دانشکده الهیات دانشگاه تهران از خودرو پیاده می‌شود تا بنا بر وظیفه و عادت همیشگی به سمت دفتر خود برود. دانشجویان و همکاران همچون هر روز در انتظارش هستند. به محض خارج شدن از خودرو "فرقانی‌هایی " که کمین کرده بودند و بارها برای ترور نقشه کشیده‌اند دیگر تحمل بار آن کینه سنگین و به نتیجه نرسیدنش را ندارند.

کمال یاسینی "مسئول وقت عملیات گروه فرقان" خود شخصاً اسلحه به دست می‌گیرد، اولین تیر را به سمت شهید محمد مفتح شلیک می‌کند تا پایش آسیب ببیند، تیر دوم به شانه‌اش برخورد می‌کند و تیر آخر به سرش اصابت می‌کند تا مفتح و دو همراهش به خون آغشته شوند. دانشجویان و کارمندان دانشگاه با شنیدن صدای تیر به سمت محل حادثه حرکت می‌کنند و قاتل اسلحه به دست خود را در میان جمعیت مخفی می‌کند.

روزنامه‌ها به سنت تلخ ماه‌های اخیر یک‌بار دیگر تیتر می‌زدند که چه کسی ترور شد. ملت قلبشان به درد می‌آید و در رأس آن‌ها رهبر است که از این حادثه غمگین است. امام خمینی(ره) که می‌دانستند قاتلین چه هدفی دارند، با تدبیر و بلند نظری شهادت فرزند عالم انقلاب را از تهدید به فرصتی تبدیل کردند و خون سرخ شاگرد ممتاز کلاس دروس خارج فقه و اصول خود را که بر زمین دانشگاه ریخته شده بود پایه‌گذار پیوند «حوزه با دانشگاه» قرار دادند.

با این نگاه به تاریخ پایه‌گذاری عنوان روز ۲۷ آذر در تقویم ایران است که اقشار حوزوی و دانشگاهی متوجه اهمیت خود، جایگاهشان، نقش و وظیفه‌شان در ادامه دادن راه مطهری‌ها و مفتح‌ها می‌شوند.

اگر امروز میان حوزه و دانشگاه پیوندی وجود دارد، برای روشنگری‌های بیشتر، بالابردن تحمل یکدیگر و ارتقای فرهنگ گفتگو مانند آنچه شهدای حوزه و دانشگاه به دنبالش بودند، باید تلاش کرد. چه اگر این تلاش نباشد دور از ذهن نیست تا با وجود شیطان و فرزندانش، راه گفتگو و مباحثه و مناظره و کرسی‌های آزاداندیشی و زبان قلم و کاغذ بسته شود و راه اسلحه و کینه ورزی و نفرت و قتل یک‌بار دیگر گشوده شود.

باید قدر خون‌های ریخته شده، قلم‌های به کارگرفته شده، سخنان بیان شده و پیوند ایجاد شده در حوزه و دانشگاه را ارج نهاد و از آن با سلاح علم و معرفت حراست کرد.

یکی از مباحثی که از ابتدای انقلاب جزو منویات امام راحل بوده و مورد تأکید مقام معظم رهبری نیز قرار گرفته، موضوع وحدت حوزه و دانشگاه است.

بیست و هفتم آذرماه، یادآور عروج سرخِ مجاهدی خستگی‌ناپذیر و دانشمندی ربانی، آیت‌الله مفتح است که از پیشروان اندیشه وحدت حوزه و دانشگاه بود. این شهید والامقام در راه تحقق این اندیشه و آرمان بلند که از اندیشه بلند امام راحل رحمه الله برخاسته بود، کوشش‌های‌ بی‌وقفه‌ای انجام داد.

به‌ پاس کوشش‌های چشم‌گیر شهید مفتح در راه تحقق وحدت حوزه و دانشگاه، لزوم ارتباط، همکاری و هم فکری این دو قشر اندیشمند، روز 27 آذر که سالروز شهادت دکتر مفتح نیز هست، روز وحدت حوزه و دانشگاه نام‌گذاری شده است.

نامگذاری روز وحدت حوزه و دانشگاه در حقیقت سمبلی برای حرکتی فرهنگی است. یکی از نتایج وحدت حوزه و دانشگاه، تلاش و همدلی آن‌ها در راه مبارزه با تهاجم فرهنگی است.

وحدت حوزه و دانشگاه از منظر امام (ره)

وحدت حوزه و دانشگاه راهبرد بنیادی امام خمینی رحمه الله برای تحقق اسلام ناب محمدی است و بدون این وحدت، انقلاب اسلامی کم‌فروغ است. هم‌چنین همبستگی و همکاری این دو پایگاه فکری فرهنگی جامعه، برای پاسداری فرهنگی ریشه‌دار، در برابر تاخت‌وتاز ارزش‌های غربی، ضروری هست. وحدت و همکاری میان این دو نهاد، نه یک وحدت فیزیکی و شکلی، بلکه همگرایی و یکی شدن در مبانی معرفت‌شناختی، ارزش‌های فرهنگی و دغدغه‌ها و حساسیت‌های سیاسی اجتماعی است؛ و همین حالت است که هر یک از این دو قشر را در جایگاه واقعی خود قرار داده است.

بنیان‌گذار انقلاب اسلامی که همیشه با نگاهی ژرف به مسائل می‌نگریست، جدایی حوزه و دانشگاه را توطئه استکبار می‌دانست. ایشان در سخنانی فرموده‌اند: «حالا که می‌بینند یک تحولی پیدا شده است، دانشگاهی متمایل شده است به روحانی، روحانی متمایل شده است به دانشگاهی باهم هستند و می‌خواهند باهم کشور خودشان را به پیش ببرند، حالا شیاطین بیشتر در فکر هستند که روحانی را از یک طرف بکوبند و دانشگاهی را از یک طرف و فساد کنند بین این دو تا... چشم‌هایتان را باید خیلی بازکنید.

در این زمان چشم و گوش‌ها باید خیلی باز باشد که یک وقت می‌بینید از داخل خود دانشگاه و از داخل خود فیضیه شما را به فساد می‌کشانند، شما را به تفرقه می‌کشانند. این‌هایی که نمی‌خواهند این کشور یک کشور صحیح و سالم باشد و ارباب‌های آن‌ها که از اول هم نمی‌خواستند، نمی‌توانند ببینند که شما باهم مجتمع شدید و می‌خواهید باهم کار کنید... آن‌ها در صدد این هستند که نگذارند شماها باهم باشید.»

حوزه و دانشگاه دو بال پیشرفت جامعه هستند

حجت الاسلام مصیب خزاعی امام جمعه درمیان در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری«حوزه» در بیرجند، گفت: وحدت حوزه و دانشگاه مساله ای است که باید مورد توجه حوزویان و دانشگاهیان قرار بگیرد، چراکه رخدادهای تاریخ معاصر ایران نشان می دهد هر گاه حوزه و دانشگاه به هم نزدیک شده اند، علاوه بر رشد سطح علمی و فرهنگی مردم، جامعه به سمت پیشرفت و تعالی هدایت شده است.

وی ادامه داد: همکاری و هم افزایی دانشگاهیان و حوزویان با یکدیگر نقش تعیین کننده ای در حل مسائل جاری کشور و ارتقای جایگاه علمی و پژوهشی ایران در سطح نظام بین المللی دارد.

امام جمعه درمیان وحدت را عامل پبروزی و پایداری نظام جمهوری اسلامی دانست و تصریح کرد: در ایران وحدت نقش بسیار مهمی  در پیروزی  و پایداری انقلاب و نظام داشته است.

حجت الاسلام خزاعی با بیان اینکه حوزه و دانشگاه مکمل هم هستند، خاطرنشان کرد: این دو مانند دو بال برای حرکت به سمت جامعه مطلوب است و حوزه و دانشگاه باید تکمیل کننده یکدیگر باشند و برپایی تمدن نوین اسلامی که برآمده از آموزه‌های اسلامی و ایرانی است؛ امروز از رسالت حوزه‌های علمیه و دانشگاه است.

وی افزود: کشور، بدون حوزه و دانشگاه آگاه و بیدار نمی تواند پیشرفتی داشته باشد و در این راه باید حوزویان و دانشگاهیان با علم بر مشکلات جامعه راه حلی برای رفع آنان بیابند.

امام جمعه درمیان با اشاره به اینکه علم باید در راستای نیازمندی های جوامع صرف شود، تاکید کرد: ما در دانشگاه نباید صرفا به دنبال علم به تنهایی باشیم بلکه باید اخلاق را هم در کنارش به خوبی فرا بگیریم لذا در کشورهای غربی دیده می شود که چون اخلاق ندارند، علم را در تخریب مردم و برخی از جوامع ضعیف، استفاده می کنند.

حجت الاسلام خزاعی جدایی حوزه و دانشگاه را مانعی برای پیشرفت جامعه دانست و گفت: اگر میان حوزه و دانشگاه شکافی ایجاد شود و به درستی ارتباط برقرار نشود، باعث می شود که در مسائل کلان سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، مانعی برای پیشرفت جامعه شود و امروز با این وضعیت اقتصادی و سیاسی که داریم، حوزه و دانشگاه می توانند آگاهانه برای رفع آن ها قدم بردارند.

ایجاد فاصله بین حوزه و دانشگاه نقشه دشمنان است

حجت الاسلام علیجان دلدار مدیر حوزه علمیه رضویه بیرجند در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در بیرجند، گفت: روز وحدت حوزه و دانشگاه  تعامل علم و دین است که باید بسترسازی تعامل حوزه و دانشگاه را در جامعه به درستی تبیین کنیم.

وی ادامه داد: حوزه و دانشگاه در کنار هم تقویت‌کننده و مکمل هم بوده و باید با وحدت خود باعث ترقی و پیشرفت جامعه شوند و  نباید فراموش کرد که در نظام اسلامی علم و دین باید پا به پای هم حرکت کنند و نظام و انقلاب به وحدت حوزه و دانشگاه نیاز دارد.

مدیر حوزه علمیه رضویه بیرجند با بیان اینکه امام خمینی بر روی وحدت حوزه و دانشگاه تاکید داشتند، تصریح کرد: بیشتر مردم به این دانشگاهیان و حوزویان توجه می کنند، پس اثرگذارتر هستند و برای تقویت این وحدت نیز باید شناخت درستی از یکدیگر داشته باشند.

حجت الاسلام دلدار خاطرنشان کرد: امروز هم حوزه و هم دانشگاه باید نیازهای روز را بشناسند و به آن سو سوق داده شوند؛ حوزه و دانشگاه برای عمیق شدن این رابطه باید شرایط کشور را درک کنند و بدانند کشور کجاست و انقلاب برای کشور چه کرده است.

وی ایجاد فاصله بین حوزه و دانشگاه را خواسته شوم دشمنان دانست و تصریح کرد : گذشته و تاریخ حکایت از این دارد که اتحاد در حوزه و دانشگاه تحقق یافته ولی نیاز است توجه بیشتری شود و اگر جدایی بین این دو نهاد بیافتد باعث عقب گرد ما در گسترش فرهنگ و پیشرفت سیاسی و اقتصادی می شود.

نیاز امروز کشور شناساندن شهید مطهری ها و مفتح ها در نسل امروز است

حجت الاسلام نجمی پور امام جمعه سرایان در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در بیرجند نیز اظهار داشت: جامعه امروز به وحدت حوزویان و دانشگاهیان نیازمند است و این دو  قشر موتور محرک جامعه هستند.

وی افزود: حوزه و دانشگاه باید همت کنند و تاثیر خود را در جامعه نشان دهند، چراکه همکاری این نهاد‌های علمی و فرهنگی باعث پیشرفت کشورمی شود.

امام جمعه سرایان با اشاره به اینکه مقام معظم رهبری وحدت بین حوزه ها و دانشگاه ها را وحدت در هدف دانسته اند، تصریح کرد:  در حالی که کشور ما مورد تهاجم فرهنگی و جنگ نرم دشمنان قرار دارد، وحدت بین حوزه و دانشگاه می‌تواند زمینه پیشرفت علمی و اسلامی، تعالی و استقلال کشور را فرهم کند.

حجت الاسلام نجمی پور روز وحدت حوزه و دانشگاه را سمبلی برای حرکت فرهنگی و علمی در کشور دانست و خاطرنشان کرد: این روز بهترین فرصت برای تعامل و تعالی کشور است که می توان در راستای تبیین و پیشرفت در امور فرهنگی و علمی کشور گام های بلندی را برداشت.

وی با اشاره به سخن امام (ره) اضافه کرد: حوزه و دانشگاه دو قشری هستند که اگر اصلاح بشوند ملت ها اصلاح می شوند و اگر خدای ناخواسته اصلاح نشوند ملت ها منزوی می شوند.

امام جمعه سرایان عنوان کرد: این دو نهاد دو قطب علمی و فرهنگی هستند که باید فاصله ها را کم کنند چراکه بین علم و دین تعارض نیست و دشمن در تلاش است که شکافی بین این مسئله ایجاد کند.

حجت الاسلام نجمی پور با بیان اینکه کشور باید در همه زمینه ها و نهادها وحدت و یکپارگی داشته باشد، تاکید کرد: همه نهاد ها باید شرایطی را ایجاد کنند تا زمینه ساز وحدت حوزه و دانشگاه شوند.

وی نیاز امروز جامعه را شهید مطهری ها و مفتح ها دانست و خاطرنشان کرد: امروز مشکل جامعه بدلیل فرهنگ سازی غرب گرایی، دوری نسل جوان با روحانیت شده است و ما روحانیون نیز کمتر در دانشگاه ها تاثیرگذار بوده ایم.

امام جمعه سرایان گفت: خروجی تعامل حوزه و دانشگاه باید حل مشکلات جامعه باشد وگرنه این چنین وحدتی که تاثیری در جامعه نداشته باشد، در عمل فایده ندارد.

وی در پایان تصریح کرد: دانشگاهیان و جوانان باید بیشتر با طلاب علوم دینی تفاهم و تعامل داشته باشند و از نقشه‌های دشمنان غافل نباشند و نگذرانند توطئه‌های دشمن ریشه‌دار شود.

وحدت حوزه و دانشگاه از منظر رهبری

وحدت حوزه و دانشگاه یعنی وحدت در هدف و هدف این است که همه به سمت ایجاد یک جامعه اسلامی پیشرفته مستقل، جامعه امام، جامعه پیشاهنگ، جامعه الگو حرکت نمایند.

در نظام اسلامى، علم و دين پابه‌پا بايد حركت كند. وحدت حوزه و دانشگاه، يعنى اين، وحدت حوزه و دانشگاه، معنايش اين نيست كه حتماً بايستى تخصص هاى حوزوى در دانشگاه و تخصص هاى دانشگاهى در حوزه دنبال بشود، نه، لزومى ندارد.

اگر حوزه و دانشگاه به هم وصل و خوشبين باشند و به هم كمك كنند و با يكديگر همكارى نمايند، دو شعبه از يك مؤسسه‌ى علم و دين هستند.

دين و معرفت دينى را هم كه دانشگاهي ها احتياج دارند علماى حوزه به آنها تعليم بدهند. سرّ حضور نمايندگان روحانى در دانشگاهها، همين است. چه قدر خوب است كه اين ارتباط ها، برنامه‌ريزى و سازماندهى بشود. اين، يكى از بهترين و طبيعي ترين وحدت هاست.

وحدت حوزه و دانشگاه در راه پایداری انقلاب و اسلام ناب محمدی است

حوزه های علمیه در جامعه دینی و نظام ما دارای جایگاهی بس مهم و والا هستند. نقش حوزه ها در حرکت اسلامی و تربیت جامعه بسیار حساس و سرنوشت ساز است. با نگاهی به تاریخ پرفراز و نشیب کشورمان درمی یابیم که عالمان دینی همواره سرپرستی و هدایت جامعه را برعهده داشته و در حوادث و به ویژه مبارزات مردم علیه طاغوت و حکومت های جائز زمان خویش، پیشاپیش مردم به قیام برخاسته اند. با پیروزی انقلاب و تشکیل حکومت اسلامی، و پدید آمدن افق های تازه، مسئولیت سنگین تری بر عهده حوزویان قرار گرفته است .

دانشگاه همواره جایگاه آموزش و کاوش در حوزه اندیشه های علمی بوده است و رسالت بلند آنان سوق دادن جامعه به سوی مقاصد بلند فرهنگی و اجتماعی است.

دانشگاهیان به عنوان روشن فکرانی که از افق بالاتری به جامعه می نگرند، می توانند در پیشبرد جامعه به سوی رشد و تعالی نقش بسیار مهمی ایفا نمایند.

وحدت حوزه و دانشگاه راهبرد اساسی امام خمینی(ره) برای تحقق اسلام ناب محمدی است و بدون این وحدت، انقلاب اسلامی کم فروغ است، هم چنین وحدت و همکاری این دو پایگاه فکری و فرهنگی جامعه، برای حفظ فرهنگی اصیل، در مقابل هجوم ارزش های غربی، ضروری می باشد.

وحدت و همکاری میان این دو نهاد، نه یک وحدت فیزیکی و شکلی، بلکه تقارب و یکی شدن در مبانی معرفت شناختی، ارزش های فرهنگی و دغدغه ها و حساسیت های سیاسی ـ اجتماعی است و همین حالت است که هر یک از این دو قشر را در جایگاه واقعی خود قرار داده است.

گزارش: مسعود نوفرستی

انتهای پیام/